Bloeiend succes voor Platform Duurzaamheid Dordrecht

Deze slideshow vereist JavaScript.

Foto’s: Hans Kok. Respectievelijk: Zaai-in’s Oranjelaan, Bankastraat, Stadswerven Asbest Vrij, Stadswerven Bloemrijk.

Inmiddels is het nieuwe seizoen van Platform Duurzaamheid Dordrecht aangebroken na de vakantieperiode. Stadswandelaar Hans Kok, voorzitter van de werkgroep Natuur, Voeding en Gezondheid, ging op pad om te kijken wat het vorige seizoen heeft opgeleverd na vier zaaiacties ter bevordering van de biodiversiteit:

Stadswerven Bloemrijk, Stadswerven Asbest Vrij en twee Zaai-in’s samen met bewoners van de ‘Lanen van Oranje,’ aan de Oranjelaan en de Bankastraat.

Aanvankelijk leken de weergoden het platform niet zo goed gezind. De extreme droogte aan het begin van het jaar maakte de groei moeilijk, zelfs voor de meest geharde planten. Uiteindelijk heeft de natte zomer een hoop goed gemaakt voor de planten en daarmee ook voor de insecten, zoals de foto’s van Hans Kok laten zien. Het doel om locaal de biodiversiteit te ondersteunen is daarmee behaald.

Na de balans te hebben opgemaakt, mogen we concluderen dat 2011 een succesvol jaar was voor het Platform Duurzaamheid Dordrecht en de werkgroep N.V.G. Er is samengewerkt tussen het platform, de gemeente, bewoners, natuur en  bedrijven. Samen hebben we- ondergetekende heeft het genoegen mee te hebben mogen doen- Dordrecht iets fleuriger gemaakt. Op naar een nieuw seizoen vol groene ontwikkelingen! Stadswandelaar Richard

Meer Platform Duurzaamheid Dordrecht op: dordtduurzaam.nl

Maanverzameling

Net als een ‘trainspotter’ voelde ik me, of wellicht een vogelaar, daar midden in de Alblasserwaard. Samen met mijn medespotter wachtte ik tot de maan zou opkomen, terwijl de een na de andere  auto stopte om even naar de  horizon te turen richting het Zuid-Oosten. Voor een zoenend dash-boardpaartje was deze inbreuk te veel: zij vertrokken met grote ogen starend naar al die vreemdelingen.

De wolken deden ons twijfelen. Keken we wel in de juiste richting? Het kompas bood uitkomst. Jawel, we zaten goed. Nu was het slechts een kwestie van geduld. Zo midden op een polderweggetje leert men nog eens mensen kennen. Met een derde spotter praatten we over van alles en nog wat om de tijd te vullen.

Ondertussen koelde het aardig af. Met de soundtrack van hun klagelijke geluid maakten zes Kievitten een sierlijke vlucht. De eerste kikker liet zich horen. Over de nabije snelweg denderde een late boer met het onmiskenbare geluid van veel te zachte banden onder zijn trekker terwijl wolken muggen opstegen in de schemer. Iets onbekends spartelde in de sloot achter ons.

Eindelijk was het dan zo ver: de wolken losten op en de maan liet zich zien. Ze stond al aardig hoog inmiddels, maar was nog volledig verduisterd, afgezien van het rossige licht dat reflecteerde via de Aarde. Nu was het de kunst om met beperkte middelen een plaat voor de fotografische verzameling te schieten.

Ook al kan ik niet concurreren met Hubble of sterrenwacht, het bewijs van mijn waarneming heb ik. Weer kan ik iets afvinken van mijn lijst. Ik realiseer mij dat dit niet veel vreemder is dan mijn ‘normale’ ondernemingen, al was deze gelegenheid wel uiterst zeldzaam, maar heel eventjes heb ik ervaren hoe het is om ‘spotter’ te zijn. Tsja, een man moet toch een hobby hebben.

Een zomeravond midden in een welriekend polderlandschap was voor mij in ieder geval al veel te lang geleden. Stadswandelaar Richard

Op de pagina lezersfoto’s van dordtcentraal.nl