De Rode Loper van Amsterdam

Het begin

Vandaag ga ik de Rode Loper bekijken. De Rode Loper wordt in Amsterdam uitgerold voor het bezoek vanaf het Centraal Station en rolt dan via het Rokin de stad in.

Ik start bij het Centraal Station.

De rode trap in het metro station had ik al eens bestegen met een koffer slepend achter mij aan, omdat er nergens een roltrap te bekennen was. Het deed mij sterk aan metrostations in Parijs denken. Ook daar zie en vooral hoor je het gebonk van koffers. Bij gebrek aan een lift of een roltrap komen mensen met grote koffers de metro-trappen afdenderen Evenzo zie je ze de trap op zwoegen met zware koffers en beladen met handbagage.

Kinderwagens moeten worden opgetild en boven het hoofd de trap op gedragen. Daarvoor moet je andere reizigers wel even lief aankijken om te helpen. Het lukt je als moeder niet alleen om boven te komen.

Maar gelukkig zo constateerde ik met opluchting is er inmiddels een roltrap en kun je in Amsterdam nu de metro uitkomen dmv een roltrap naar het Damrak. Eentje weliswaar maar waar één is…..

Ik ga verder de stad in en zie de bouwconstructies voor de Noord – Zuidlijn en een tamelijk rommelig stadsbeeld.

Op het Rokin vind ik echter een prachtig doorkijkje pal achter de rondvaartboten waarover je heen- en door moet kijken om het te zien.
Een juweeltje.

Het verder blijft rommelig op het Rokin. Met uitzondering van de Beurs van Berlage is er nog niet veel Rode Loper te bekennen.

Het stadsdeel Centrum is druk bezig de vele souvenirswinkels, patatzaken, belwinkels en duistere hotels weg te werken en uit te kopen, maar er is een lange adem en veel geld voor nodig om het mooi rood te krijgen.

Over veel geld gesproken ! Naast en vóór de beurs van Berlage ligt de sloppenwijk Occupy. Hun punt is duidelijk: rijkdom en allure vs armoede en slonsigheid. ’s Ochtends vroeg is er niet veel te beleven in de sloppenwijk maar na 12 uur worden voorbijgangers in de Engelse taal de doelen van Occupy uitgelegd via een microfoon.

Dan moet je natuurlijk wel de Engelse taal machtig zijn. Het is een lang verhaal en ik ben te ongeduldig het hele verhaal af te luisteren. Dat rondtetteren van een boodschap via de microfoon doet mij aan de 5-dagelijkse oproep van de moskee denken.

Enige slonsigheid is ook de individuele Amsterdammer niet vreemd. Het hoort kennelijk bij de stad. Ziehier wat ik aantrof in de keuken van een van hen.

Wie kan mij vertellen om welk plantje het gaat en waar groeit het nog meer in de keuken? Stadswandelaar Juliette

Wandeling in Zuid Franse stadjes

De kerstballen opgeruimd en de oliebollen verteerd wil ik deze keer verhalen over mijn wandelingen in Antibes en achterland. Stralend weer, strak -blauwe lucht, zonovergoten, 20 ^O C. En dat in november, eind november. Laat die opwarming nog maar even duren.

Antibes is een oude stad en zou zijn gesticht in de Ve eeuw vóór Christus. Het kreeg de naam Antipolis, Nice ligt nl aan de overkant van de baai. Later verwerd Antipolis tot Antibes. Het stadje heeft een rijke historie. Voordat het in 1860 uiteindelijk voorgoed bij Frankrijk kwam was het een een grensstadje en behoorde tot het  Graafschap Nizza, het huidige Nice,  in Italië. Napoleon III hielp  bij de nationale éénwording van Italie en kreeg daarvoor of vroeg daarvoor, dat weet ik niet precies het graafschap.  Een goede Franse traditie trouwens dat helpen en iets in ruil krijgen, neem  de hulp aan Tunesie in 2011.
Op de Place De Gaulle in Antibes staan de oude huizen uit de Italiaanse tijd. Dat is m.n te zien aan de luiken, dit zijn persiane  luiken die je veel ziet in Italië. Het onderste of bovenste  gedeelte kan worden opgengezet  om te ventileren.

Na Antibes wordt het tijd voor het achterland: Grasse en omgeving

Natuurlijk de parfumerie fabrieken  met de grote koperen ketels. Fragonard is een van die fabrieken.Het ruikt er fantastisch en het is  moeilijk om de  verlokking van de geuren te weerstaan. Vooral omdat de producten zo  mooi staan uitgestald en een goed parfum nooit weg is. Bij aanschaf korting, ook zoiets verleidelijks. Nou ja, korting !

Het volgende plaatsje is  Pont-du-Loup in de Gorges du Loup. De Loup is een riviertje of beekje dat gezellig door het stadje stroomt en dwars door de Gorges du Loup gaat.  Er staat een heerlijke onfisserie vlak bij het beekje.

De verrukkelijkheden zijn weer kunstzinnig weergegeven en doen  watertanden. Persoonlijk vind ik het prettig om naar fraai geëtaleerde confisserie te kijken, maar ben altijd blij dat ik het niet hoef op te eten. Dat mogen anderen doen. Daarom koop ik voor vrienden chocolade met verveine.

Op naar Gourdon, een plaatsje prachtig gelegen hoog op een top. In de verte is Nice te zien. Gourdon is een artistiek dorpje met veel fraaie ambachtelijke winkeltjes. Het plaatsje zelf is in de winter onbereikbaar. Door sneeuwval  raakt het volkomen geïsoleerd van de buitenwereld. Dat wil zeggen als het flink koud is, sneeuwt, ijzelt etc.

Na St Paul de Vence en Frejus terug naar januari 2012 in Nederland met goede herinneringen aan november 2011. Stadswandelaar Juliette